(bkz: üşüyoruz reis)
böyle güzel bir konserle ilgili söyleyebildiğim ilk şeyin üşümeye dair olması çok acı. ama ne yazık ki haftalardır matruskam ile yolunu gözlediğimiz bu konseri yetersiz ısıtma tertibatıyla donarak izlemiş olmamız, organizatörlerin ayıbı.
arto’nun da aynı şekilde ikide bir elini hohlaması, sahnedeki durumun da iç açıcı olmadığını gösteriyordu, bu arada arto’nun üzerindeki kazakta onno yazıyordu, eklemeden geçemeyeceğim.
konsere dair ne söyleyebilirim?
zaman ve mekânla bağlantımız koptu, yaşadığımız hayatı, dünü ve yarını unuttuk. sadece o an vardı bizim için. bir hayal, bir rüya gibiydi…
avucumuzdaki bu kıymetli an, çabucak kayıverdi parmaklarımızın arasından. ne kadar çalarlarsa çalsınlar, az gelecekti zaten.
bir de… konsere geldiğinden haberimizin olmadığı sevgili blu’nun matruskam’a verdiği ayar da unutulmayan cinsten oldu. 🙂