pek çok konsere gittim, seyircisi bu kadar saygısız bir topluluğu daha önce hiç görmedim.
konser arasında çıkanları bıraktım, şarkı çalarken çıkanlar, ian’ın veda blöfü – ki çok şirindi ihtiyar – esnasında alanı terkedenler, zahmet edip bis’i beklemeyenler, thick as a brick ve aqualung çalarken gidenler – thick as a brick ve aqualung’tan bahsediyorum lan, bunları canlı dinlemeyecekseniz ne işiniz var bu konserde – ve bis için yeniden sahneye geldiklerinde kaçanlar…
ian anderson’ın performansına söyleyecek söz bulamıyorum, keşke park orman vs. bir yerde olsaydı, ayakta dinleseydik, dans etseydik diye çok iç geçirdik eşim ve kardeşimle.
gene gelsin, gene dinleyelim. ama havanın sıcak olduğu bir yerde, göğün altında olsun lütfen.
kırmızı koltuklar, sırf prestij için gelen, ne çaldığını umursamayan insanlar arasında olmayalım ian.
biz salaşken de güzeliz.