Bakırköy'de Otobüslere El Sallayan Adam

asıl adı özer olan bu amca, evlendiğinden beri orada yaşamaktadır.
karısı öldükten sonra, ne yapacağını bilmez bir şekilde camın önünde geçirirken vaktini, onu tanıyan minibüs şöförlerinin ona korna çalmasıyla başlar, el sallama macerası.
yaşlıdır, emeklidir, onunla ilgilenecek kimsesi yoktur.
bir minibüs şöförleri vardır onu hatırlayan.
sonra kendisi de bilmiyor nasıl olduğunu, birgün tüm minibüs şöförlerinin korna çalmaya başladığını farkediyor kendisi için.
bu da hepsine selam babında el sallıyor.
artık o minibüslerde sürekli seyahat eden insanlara mı bulaşıyor nedir, yolcuların da kendisine el salladığını görüyor.
işte o günden beri, genç yaşlı, özer amca’yı bilen herkes, bindikleri vesait bakırköy meydana ulaşan sol sapağa saptığı anda cama yapışıp el sallıyor ona.
onları tanıyıp tanımamasının önemi yok kendisi için, zaten gençlerin kendisiyle tanışmak ve sohbet etmek için sıklıkla geldiğini söylüyor.
muhasebeci ya da o kabilden bir meslekten emekli oluyor özer amca.
ve evinde epeyce bozuk parası var. bir kere muhabbete başladı mı, paraları ve kedileri göstermeden bırakmıyor.
kendisini bıraksak ekonomiyi de kurtaracak ya, dökülmüş dişleriyle hafiften hışırdayan kelimeler ağzında karmaşıklaşıyor iş ekonomiye gelince, biz de çok uzatmıyoruz.
5 yıl önce eşimle, kendisini yine penceresinin önünde bıraktığımızda bunları dinlemiştik ondan.
aklımda kalanlar bu kadarı en azından.
3 yıl oldu göremiyorum kendisini ve hâla her bakırköy’e gidişimde cama yapışıp ona el sallama fırsatını yakalama çalışıyorum.
ah bir görsem!
not : bu yazıyı 2007 yılında yazmıştım, kendisini 2009 yılına geldiğimizde kaybetmiştik.