Doksanlı yıllarda elime geçen ve hâlâ sakladığım, anı-anlatı-oynatı türünde bir kitap!
önsöz
bu kitapta “şizofrenik dostum dr. nago’yu tanıtıyorum. “o da kim” mi? bir deli. tanı : şizofreni
ne doktoru mu? herhalde… fahri doktor. doktora tezi : fantezi…
dâhi mi, deli mi?
“deha ile cinnet arasında kıl farkı vardır,” demişler. iyi etmişler. kim deli, kim dâhi? çok zaman karışır. insanlari kisini birbirine karıştırır.
bir başka şizofren, elinde fener, adam arayan diyojen için şöyle diyor:
“adam haklı. adam, adama meraklı.”
dışarda kaç kişi?
bir yetkili (herhalde bakandır, yetkili ya) bimarhaneyi geziyormuş, (bimarhane: farsça, timarhane : arapça : akıl hastanesi)
en “zır”ların koğuşunda birine sormuş.
“kaç kişisiniz siz burada?”
“sen bizi bırak. siz, dışaıda kaç kişisiniz?”
non-bilimsel bir tasnif: deliler şöyle ayrılır: deli, zır deli, zırzır deli, muzır deli, hınzır deli. betimleme vızır vızır, niteleme ıvır-zıvır.
kim deli?
herkesin bir deli tarafı vardır. belli edeni içeri koyarlar. belli etmeyen dışarda dolaşır. belediye başkanı bile seçilirler. hele o kocabaşlar! büyük şehrin delisi de büyük olur.
hitler, mussolini de deliliği seçmişti. anlaşıldığında iş işten geçmişti. bunlar gizli deliydi, saklı deli. nesinden belli? ettiğinden.
belki de onlar – ve de bizimkiler – deli bile değildi. edepsizdi edepsiz. ne derseniz deyin siz.
bu kitap:
anı-anlatı-oynatı. kitabın bölümleri bunlar. yani şunlar:
1. anı: bir olay. bir şizofrenin kitabı. tanışmamız. birlikte yazı yazmamız.
2. anlatı: adam öldü. sonra bir gece çıkıp geldi. görüştük. söyleştik. anlaştık. anlattık.
3. oynatı: birlikte yazdığımız bir oyun. adını onun yanına koyun: yazanlar: ergun sav – dr. nago. kaynatıkaynatı. oynatı.
zırvayı zirveye getirdik.
delibozuk bir düzen. anı-anlatı-oynatı…
buna derler absürd tiyatro sanatı…
önsöz
bu kitapta “şizofrenik dostum dr. nago’yu tanıtıyorum. “o da kim” mi? bir deli. tanı : şizofreni
ne doktoru mu? herhalde… fahri doktor. doktora tezi : fantezi…
dâhi mi, deli mi?
“deha ile cinnet arasında kıl farkı vardır,” demişler. iyi etmişler. kim deli, kim dâhi? çok zaman karışır. insanlari kisini birbirine karıştırır.
bir başka şizofren, elinde fener, adam arayan diyojen için şöyle diyor:
“adam haklı. adam, adama meraklı.”
dışarda kaç kişi?
bir yetkili (herhalde bakandır, yetkili ya) bimarhaneyi geziyormuş, (bimarhane: farsça, timarhane : arapça : akıl hastanesi)
en “zır”ların koğuşunda birine sormuş.
“kaç kişisiniz siz burada?”
“sen bizi bırak. siz, dışaıda kaç kişisiniz?”
non-bilimsel bir tasnif: deliler şöyle ayrılır: deli, zır deli, zırzır deli, muzır deli, hınzır deli. betimleme vızır vızır, niteleme ıvır-zıvır.
kim deli?
herkesin bir deli tarafı vardır. belli edeni içeri koyarlar. belli etmeyen dışarda dolaşır. belediye başkanı bile seçilirler. hele o kocabaşlar! büyük şehrin delisi de büyük olur.
hitler, mussolini de deliliği seçmişti. anlaşıldığında iş işten geçmişti. bunlar gizli deliydi, saklı deli. nesinden belli? ettiğinden.
belki de onlar – ve de bizimkiler – deli bile değildi. edepsizdi edepsiz. ne derseniz deyin siz.
bu kitap:
anı-anlatı-oynatı. kitabın bölümleri bunlar. yani şunlar:
1. anı: bir olay. bir şizofrenin kitabı. tanışmamız. birlikte yazı yazmamız.
2. anlatı: adam öldü. sonra bir gece çıkıp geldi. görüştük. söyleştik. anlaştık. anlattık.
3. oynatı: birlikte yazdığımız bir oyun. adını onun yanına koyun: yazanlar: ergun sav – dr. nago. kaynatıkaynatı. oynatı.
zırvayı zirveye getirdik.
delibozuk bir düzen. anı-anlatı-oynatı…
buna derler absürd tiyatro sanatı…